Nooit te ziek om te werken...

Ziek en een eigen zaak... dat gaat niet echt samen. En toch moet het soms...

Vanmorgen werd ik wakker en mijn hoofd voelde zwaar. Ik heb al niet de kleinste kop, weet ik, maar nu zat er een paar liter snot extra in. Althans zo voelde het. Op zich niet zo'n probleem. Totdat ik de hond begroette. Mijn stem was bijna weg. De hond keek om, zo van "ken ik jou?" Dan word het lastiger.

Normaal gesproken gaat veel communicatie per email, maar op zo'n dag word je ineens 5x zoveel gebeld. Piepend en gorgelend toch de nodige gesprekken kunnen voeren. Met warme dranken geprobeerd de boel te smeren. En het ging eigenlijk best goed. Vooral na een kop kippensoep. (klassiek beter-makertje)

Toen kwamen de kids uit school en gefascineerd stonden ze naar mijn stem te luisteren. De jongste vroeg of ik pijn had. De oudste vond het wel grappig klinken. Niks aan de hand, totdat je ze tot de orde wil roepen en je klinkt als een hysterische Patty... Dat wil je niet horen... maar je hebt wel de aandacht.

Nu, net voor bedtijd, nog even een ander klassiek receptje proberen: anijsmelk met honing. Oma en moeders maakten het al, dus dan is het goed, toch. Kijk maar naar Roy Donders. Die redt het ook prima met oma's tips. En ik besef dat ik nu bijna hetzelfde klink. Alleen nog een huispak.

Truste.