Harddisk-crash & backup-stress...

Ik hoor het mezelf regelmatig zeggen... tegen iedereen die het wil horen... "Maak een backup!" En als voormalig systeembeheerder weet ik ook hoe belangrijk het is.
Maar nu ik geen ander systeem meer beheer dan mijn eigen computer in mijn eigen kleine netwerkje, betrap ik mezelf ook op het vergeten van 'een back-up maken'.

En afgelopen donderdagmiddag was het zover. Mijn C-schijf van mijn computer begaf het met allerlei systeemfouten. Ik was al een beetje gewaarschuwd door mijn systeem, dat de schijf binnenkort storingen zou kunnen gaan geven... Binnenkort... Zou kunnen... Tuurlijk, maar niet bij mij.
WEL DUS! Paniek in mijn hoofd. "Mijn C-schijf, al mijn programma's!" Tijd voor actie. Met enige trucjes lukte het me om de schijf te laten lezen en repareren via een andere computer. Mooi, dan kan ik die data redden.

Het was inmiddels vrijdagmorgen, bezoek: "Hé Murphy, hoe is het?"... Murphy? WTF?!
Helaas is zijn wet onvermijdelijk. De schijf met mijn server-data, dus al mijn werk en administratie, is uit het netwerk verdwenen. Alle data blijkt ook nog eens onleesbaar, ook met het eerder gebruikte trucje. K#$zooi!!!

Ruim 24 uur later lukte het me, met behulp van Google en wat knutselen, om tot een oplossing te komen en ook deze data te redden. Toen kwam het grote kopiëren. Ruim 150 Gb aan data moest 'even' opnieuw op een lokale en een netwerkschijf gezet worden. Mijn god, wat duurt dat lang. Oké, ik zou er ook even een tijdje over doen om 7500 encyclopedieën te verplaatsen...(Wikipedia)

Afijn, sinds zondagavond is het 'probleempje' opgelost. Door het plaatsen van een nieuwe netwerkschijf, een nieuwe harddisk in de computer en backup-software is alles nu weer actief. En ja, er wordt vanaf vandaag met regelmaat een backup gemaakt. En nee, niet op dezelfde schijf als de originele data! En ja, ik ga naar mijn computer luisteren als deze een waarschuwing geeft! Ik heb mijn lesje voorlopig wel geleerd.

Olympische spelen en koninkrijk

De Olympische Spelen 2014 zijn goed voor ons, althans voor de schaatsers (m/v) van Nederland. Iedereen is enthousiast over de inmiddels 10 medailles en terecht vind ik.

Ook onze nieuwe koning en koningin hebben hun blijdschap laten zien aan het 'gewone volk', het plebs, de onderdanen. En dat is nou net de reden voor een zuur stukje in de Volkskrant. (hier)

Om maar meteen te beginnen met de titel: 'In godsnaam, je bent koning, trek een pak aan, en gedraag je!' 
WTF?! Je bent koning... maar je bent ook een MENS! En een mens mag blij zijn als er iets gebeurd waar men trots op is. Wat moet ik nog meer zeggen om dit duidelijk te maken? Waarom mogen onze 'hoogste staatslieden' niet uitkomen voor hun blijdschap in hun 'gewone kloffie'? Moet hij dan met zijn kroon en nertsmantel op een eretribune gaan zitten en statig zijn handje opsteken als Kramer weer eens goud wint? Zie je het voor je...?

'Dit is wat de wereld ziet van Nederland.' So what?! Zie bovenstaand beeld: wil je dat plaatje over de wereld rondsturen, of een foto van een koning, een mens die lekker los gaat om de beste (!) schaatsers van de wereld op dit moment naar de streep te schreeuwen? Is dit niet een beeld van Nederland wat de wereld al kent: oranje enthousiasme. Als het gaat om schaatsen of voetbal, hockey of welke sport dan ook. Nederland en oranje zijn aanwezig en laat zien hoe blij we zijn met de prestaties die ons kleine landje op de wereld laat zien.

Ik zit niet te wachten op een stijve Poetin en Queen Elizabeth die zonder emotie kijken en klappen als het goed gaat. Hoewel Poetin wel met een lachje onze gouden 'Bireen' omhelsde. Ik weet dat dit een PR-stunt was, dat straalde er ook wel vanaf, maar toch.

Wat betreft de Spelen: ik ga er vanuit dat Sotsji nog el enkele plakjes eremetaal gaat opleveren. Ik zie graag blije, en wel oprecht blije, mensen op de tribunes. Dat is toch wat de Spelen, de Spelen maakt...