Kort geleden ben ik officieel gescheiden en weer als vrijgezel in het leven. Nog wel verbonden met en door de kinderen, maar vrij van enige andere verplichting. Vrij om te gaan, vrij om te doen en vrij om me vrij te voelen...
Toch is het lastig om los te komen van de 'ex'. Zeker als het gaat om het monteren van de meubels die zij uit de boedel toebedeeld heeft gekregen. Vroeger zette ik het een en ander van het Zweeds
woonwarenhuis in elkaar, maar nu 'mag' ze het zelf doen.
De telefoon gaat:
Zij: "Ik heb die lange zijplankjes liggen, maar nu zet ik die korte plankjes erop, met die schroeven, maar dan heb ik schroeven tekort en ze passen niet."
Ik: "Het ene gat is voor de schroef, de ander voor de deuvel."
Zij: "De watte?!"
Ik: "Die houten stokjes..."
Zij: "Ooohhh."
Zij: "En die grote gaten in de korte plankjes dan?"
Ik: "Daar zet je die aluminium busjes in, die je een kwartslag moet gaan draaien om daarmee de 'schroef' vast te trekken."'
Zij: "En de schroeven moeten aan de buitenkant?"
Ik: "Nee, aan de binnenkant en moeten dan in de plank in het gat waar geen deuvel... ehh... houten stokje in zit."
Zij: "En onder de bodem moet dat balkje?"
Ik: "De plint. Ja."
Zij: "En de gaten, daar moeten duivels in?"
Ik: "Deuvels ja... die houten dingen dus..."
Zij: "Ooohh...Wat ingewikkeld... Maar het gaat ons lukken."
Ik: "Ons?"
Zij: "Ja, ik en een vriendin..."
En dan hang je op en ik voel dat er snel een volgend belletje aan gaat komen. Of over 3 uur volgt een Facebook-status met de tekst: 'Trots dat het me gelukt is...' Maar de hulptroepen worden vergeten...
Over 'me' gesproken... Het puntje van irritatie in vele berichten op Facebook en andere SM-sites. (SM = Social Media) Is iedereen vergeten hoe de Nederlandse taal werkt?
Spelling is tegenwoordig volksprobleem nummer 1. "Ik heb me werkgever gevraagd om verlof." "Heb jij me poesje gezien? Hij is gisteren weggelopen." (Ja, poesje is vrouwelijk...niet dubbelzinnig bedoeld...) Ik erger me soms... En dan mag 'me' wel...
