Het was tweede Kerstdag...

En het was tweede Kerstdag 2013, ik weet het nog heel goed, het konijnenhok was leeg... ja, ook die moet soms schoongemaakt worden. Fred en Ed, zoals ik ze noem, lopen dan vrij in de achtertuin rond.
Verder was het voor ons een rustige dag. De kids waren onuitstaanbaar en die hebben veel tijd op hun kamer doorgebracht. Soms is het even genoeg en aangezien slaan niet mag en in de schuur opsluiten ook wat controversieel is, hebben we ze op hun kamers gezet. Hadden wij even de woonkamer voor onszelf, met de tv en wat kerstfilms.
Later op de dag kwam er spontaan bezoek binnenlopen. Zij gingen wandelen om de kids even af te laten koelen... herkenbaar.
Tijdens het 'buurten' werd besloten dat er 4 personen bij konden bij ons diner.
Op tijd de keuken in dus om de aardappelschotel en de rollade in de oven te zetten. Dan even pauze, voordat de rest de potten en pannen in moest. Tegen een uurtje of 6 was de tafel gevuld met eten en eters. Het was gezellig en het smaakte goed. Alle pannen waren leeg.

Nu op naar oudejaarsavond...

Het was eerste Kerstdag...

Het was eerste Kerstdag 2013...
Nee, niet de eerste regel van een remake. Geen konijnen in de schuur. Wel een 'gewone' Kerstdag. Deze hebben we doorgebracht bij mijn ouders.
Geen klassieke (cliché) Kerstdag, maar wel met de herkenbare elementen. Kerstboom,  kersttoespraak, spelletjes en moeders had gezorgd voor hapjes en drankjes en zoetigheden voor de kids. Wij zouden zorgen voor een toetje... ik dus...

Al dagen vantevoren ben ik aan het zoeken geweest naar iets lekkers wat iedereen zou lusten. Dat valt niet mee, want er staan zo enkele honderden recepten online. Nou wil ik niet met een standaard desert aan komen zetten, dus dan moet je wat moeite doen. Gelukkig kwam ik bij toeval een recept met de naam 'Baked Alaska' tegen.

De naam 'Baked Alaska' zegt genoeg over wat het inhoud: ijs uit de oven... Wil je wat spanning in de Kerstdagen brengen? Zet je ijsdesert in de oven!  Ach, je leeft maar één keer. Inkopen doen en aan de slag.
De avond vantevoren voorbereiden. De ijsbol moet flink bevriezen. Een gegarandeerde schedelbasisfractuur is het uitgangspunt.

Na het niet-standaard kerstdiner was het tijd om in actie te komen. Oven op 200°C, eiwitten kloppen, ijsbol uit de vriezer en insmeren. Dan het moment dat je de schaal in de oven zet. Hitte en ijs gaan niet goed samen, heb ik altijd gedacht. Dan komen de 10 spannende minuten...
De pieper van de oven gaat en de deur gaat open. Geen grote plas gesmolten ijs. Dat is positief. Dan mag het mes erin. Ook dat gaat volgens verwachting. Het moment van stilte als iedereen zit te eten. En dan de opluchting als je hoort dat het lekker is en dat er een tweede ronde mag volgen. 'Baked Alaska' is succesvol. Weer eentje voor het kookboek.

Nooit te ziek om te werken...

Ziek en een eigen zaak... dat gaat niet echt samen. En toch moet het soms...

Vanmorgen werd ik wakker en mijn hoofd voelde zwaar. Ik heb al niet de kleinste kop, weet ik, maar nu zat er een paar liter snot extra in. Althans zo voelde het. Op zich niet zo'n probleem. Totdat ik de hond begroette. Mijn stem was bijna weg. De hond keek om, zo van "ken ik jou?" Dan word het lastiger.

Normaal gesproken gaat veel communicatie per email, maar op zo'n dag word je ineens 5x zoveel gebeld. Piepend en gorgelend toch de nodige gesprekken kunnen voeren. Met warme dranken geprobeerd de boel te smeren. En het ging eigenlijk best goed. Vooral na een kop kippensoep. (klassiek beter-makertje)

Toen kwamen de kids uit school en gefascineerd stonden ze naar mijn stem te luisteren. De jongste vroeg of ik pijn had. De oudste vond het wel grappig klinken. Niks aan de hand, totdat je ze tot de orde wil roepen en je klinkt als een hysterische Patty... Dat wil je niet horen... maar je hebt wel de aandacht.

Nu, net voor bedtijd, nog even een ander klassiek receptje proberen: anijsmelk met honing. Oma en moeders maakten het al, dus dan is het goed, toch. Kijk maar naar Roy Donders. Die redt het ook prima met oma's tips. En ik besef dat ik nu bijna hetzelfde klink. Alleen nog een huispak.

Truste.

Netjes...

Ik heb even onder een steen gezeten en heb daardoor de bitch-fight van het jaar gemist, althans als ik mijn vrouw moet geloven. Gisterenavond ben ik daarom bijgepraat en heb ik het een en ander gehoord. Mijn mening?

Het is niet netjes van Conny om zo kort van tevoren af te zeggen, omdat je bang bent dat je de toon van het liedje niet haalt. Troost je 'Con', je hebt nooit een echte toon gehaald...

Daarom iemand heftig uitschelden is ook niet netjes, Goor ,al is het aan de telefoon in een privégesprek. Of was het een gesprek voor Privé? (of Weekend...) Maar ik snap het wel, het lucht wel op. Dan ben je het maar kwijt.

Het opnemen en 'laten lekken' van een telefoongesprek ook niet de meest nette manier van 'zaken doen', Con. De stem van Con klonk wel heel zuiver, veel zuiverder dan al die jaren 'upside-down-ie' zingen. Zou Hans een HD-recordertje uit het faillissement overgehouden hebben?

Een privé-telefoonnummer live op tv roepen (tot 2 keer toe) van een eenzaam oud vrouwtje... Dat is dan wel grappig, heel grappig zelfs, Goor... maar netjes? Ik heb het nummer niet gehoord omdat het inmiddels word weggepiept in de herhalingen. Jammer... :-)

En arme Con, die tijdens haar etentje overspoeld werd door berichtjes en telefoontjes en wat voor mobiele terreur al niet meer. Schending van privacy! 'Ik kon mijn kinderen niet bereiken...' Je bedoelt Constanza? Die zit daar toch niet op te wachten, volgens mij.

Con wil Goor juridisch aanpakken en Goor kan Con weer juridisch terugpakken en zo blijft het cirkeltje rond gaan.

'En Patty dan?', hoor ik u vragen... Die zou ook meedoen, maar heeft netjes afgebeld, met 
een excuus om het liedje voor de oudjes niet te hoeven zingen. Die moest naar de 'gladde toyboy' van burgemeester Hoes voor een interview. Pat zet zich liever in voor een jonge, zielige en genegeerde toyboy en laat de zielige, genegeerde, arme oudjes links liggen. Netjes? Ook 2 ouwe nichten uit het zuiden van Nederland voelen zich hierdoor niet netjes behandeld.

Inmiddels zit Geer lekker een wit wijntje weg te gieren en laat dit alles netjes aan zich voorbij gaan... 

Wie houdt wie voor de gek?

Sinterklaastijd. De tijd dat je je kinderen voor de gek moet/mag houden als ouders.
Dit jaar was het bij Carlos (7) al afgelopen. Eigenlijk al vorig jaar, maar de wijsneus heeft ons een jaar lang voor de gek gehouden. Hij wist ons vorige week te vertellen dat hij vorig jaar al wist dat het niet de Sint was, maar papa en mama die de kado's verzorgden. En papa die elke keer toevallig weg was als er geklopt werd. "Ik heb jullie lekker voor de gek gehouden." Uitleg was op zijn plek en hij beloofde het geheim te houden.
Dit jaar moest hij zich dus inhouden voor zijn broertje van 4, Pablo. Volgens ons is dat goed gegaan....
Toen vanavond, na de pakjes, aan Pablo gevraagd werd of hij blij was met wat de Sint gebracht had. "Nee, papa en mama hebben de kado's gekocht..." WTF? " Nee hoor, grapje!", kwam er achteraan. Gewoon negeren...
Ja, wat moet je daar nou mee? Houdt hij ons nou voor de gek of 'gelooft hij nog'? Om gek van te worden.
Gelukkig hebben we een jaar om ons daar op voor te bereiden... En anders beginnen we volgend jaar al met surpriseavond met zijn allen... Lootjes trekken en met hun zakgeld op pad en met papier-maché en stroop een leuk pakketje maken voor papa of mama. Ik verheug me er nu al op... wraak van de kinderen voor het 'bedrog'?

Zomaar een zondag

Alweer 1 december. En afgelopen vrijdagavond al een surpriseavond achter de rug. Creapiet was goed bezig geweest.
Maar wat te doen op een zondag? Eerst rustig opstarten met koffie en een afbak-baguette. De hond naar buiten en de kids tot de orde roepen. Even assisteren met het logeerkindje en eigen kind in bad te doen, omdat mijn schatje het (weer) in haar rug heeft gekregen.Dan ben je zo al een paar uur verder op de dag.
Met tegenzin denk ik ondertussen al aan een klusje dat ik beloofd had om te doen.
Dan even snel naar mijn 'kantoor' en een offerte versturen. Leuke job voor een zondag. Het project is ook nog eens een mooie klus. Erg fijn... en een half uurtje verder.
Gelukkig eerst met de oudste oefenen op het plein. Hij moet écht leren fietsen, maar gelukkig gaat het de goede kant op. Weer een uurtje voorbij.

Helaas komt dan echt de tijd voor de klus. Afgelopen week hebben we dagelijks met de hand moeten afwassen omdat de vaatwasser niet meer warm werd. Vorig weekend al een uitgebreid schoonmaak programma laten draaien. En op internet gekeken voor meer mogelijkheden. De checklist zat nog in mijn hoofd. Vaatwasser 'los' maken en uit het keukenblok schuiven. Zijkant openen en alle mogelijkheden betreft water aan- en afvoer bekeken. Niets geks te vinden, alles lijkt goed te functioneren. Test-programma gedraaid, maar helaas nog geen stijging van de temperatuur.

Mijn schatje ging nog even op internet kijken en kwam met een goed puntje. Ik had het zelf ook al gezien, maar elektra en printplaatjes zijn niet mijn hobby. Zoiets stel je tot het laatste uit. Het contact met de warmteregelaar zou wel eens doorgebrand kunnen zijn.
Dus de voorkant van de machine open gemaakt en de regelunit eruit gewurmd. De plastic box geopend en ja hoor... een zwart plekje op de deksel en een gesmolten soldeerpunt op het groene plaatje. Verdomme...

Met een beetje zenuwen in mijn lijf de soldeerpen gepakt en mezelf op een krukje voor de machine geïnstalleerd. En na enkele minuten kon de plastic box weer dicht en de machine in. Alle schroefjes terug, alles checken en de stekker in het stopcontact. Geen klap, licht blijft aan, geen brandlucht... So far so good.
Machine aanzetten, programma kiezen, kookthermometer tegen de klep, draad naar binnen en 'klik'. Nu wachten op het signaal dat de temperatuur stijgt tot de ingestelde 45 graden. De spanning stijgt en mijn schat kon niet wachten en even later komt ze juichend uit de keuken gerend, een klein traantje in haar oog: "Hij doet het". En dan het piepje dat de 45 graden bereikt is. Missie geslaagd!
Alleen nog maar het geheel weer in elkaar zetten en de keuken weer op orde brengen. Vuile vaat van vanavond in de machine en blokje erin. Draaien maar! Net op tijd voor #SYTYCD.

Ik denk dat ik hiermee voorlopig een aanzienlijk bedrag heb bespaard aan reparatiekosten. Ik denk zeker  €150,-á €250,-. De regelunit van de oven kostte een jaar geleden € 260,-. Had ik die misschien ook zelf kunnen maken? Zoiets spookt door je hoofd.

Een leuke bijkomstigheid: na 3,5 jaar ontdek ik dat het bovenste rek in hoogte verstelbaar is... Daar moest dat ding eerst voor 'kapot' gaan...

Zo'n zondag kan dus best een heel spannende dag zijn...